Anadolu güzelliği Tahtacılar
Babam evli iken dayısının kızına aşık olur.Dayısının kızı da(Annem) baba'ma.
Aşk bu ferman dinler mi hiç.
Annemin evlenme çağı gelmiştir başkasına vermek isterler.
çaresizdirler.
Babam kaçırsa nereye kaçıracak annemin ağabeyleri iki dayımla babam çok
samimidir birlikte çalışırlar.Aynı yaşlardalar Babamın kaçabileceği gidebileceği
her yeri herkesi dayılarım da bilir.
Dayılarımın bilmediği bir tek yer vardır.
Babamın dayılarıma hiç söylemediği asker arkadaşı yürekten sevdiği Muğla'da
Dalyan'ın kemaliye köyü'ndeki tahtacı Habib Tuğral.
Sonunda oraya kaçarlar
Tahtacılar bu aşk kaçaklarını el üstünde tutarlar annemi ve babamı bir eve
yerleştirirler.
bütün ihtiyaçlarını karşılayıp eşyalarını düzerler
Köyün ortasında bir yol vardır.
Bir tarafında tahtacılar diğer tarafında türkler otururlar.
Sunilere köyde türk diye hitap edilirmiş oysa gerçek türklerin kültürleriyle
tahtacı olduklarını bilmediklerinden.
Annemin ilk zamanlar daha önce hiç görmediği için bu ayrımcılık tuhafına
gitse de bakmış insanlar birbirleriyle görüşüyor arkadaş dost oluyorlar zamanla
alışmış.
Köyde bir çoğuda biz tahtacılara yakın olduğumuzdan bizi tahtacı bilmişler.
Aslımız gerçekten tahtacıdır.
Uşak Denizli sınırında oturuyoruz o bölgede osmanlı kurulmadan önce
Germiyan oğulları vardı şimdiki tahtacı kültüründe. Taaaki Fatih istanbul'u
aldıktan sonra Beylerbeyi ilan ettigi rum asıllı ishak paşanın zorla
sunileştirmesine kadar.Kabul etmeyenler kılıçdan geçirilmişti.
Bu şekilde Fatih'de Timur'la birlikte Ankara savaşına katılan
Germiyan şah'ı Yakup beyden dedesi Yıldırım Beyazıt'ın intikamını almıştı.
Derken Kemaliye Okçular köyünde bu satırları yazan ben doğmuşum.
Bu arada dayılarım tüfekleriyle izmir Aydın ovasında Uşak'ta Afyon'da tam
iki yıl bizimkileri aramışlar ama nafile.Nerden akıllarına gelecek bilmiyorlar ki.
Habib amcamla babam vefat etti ama biz çocukları bu dostluğu sürdürüyoruz
bu dostluk bizden sonra gelenlerle de sonsuza kadar sürecek.Benim için
dünyanın en güzel cennetidir orası asıl cennet olan insanlarıdır dostlarımdır.
yaşlılık günlerimi orada geçirmek ölmeden cenneti yaşamak istiyorum.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tahtacıların Kökenleri
Tahtacılar, Ege ve Akdeniz bölgelerinin ormanlık yörelerinde yaşayan ve ağaç
işçiliğiyle uğraşan Alevî Türkmenlerdir ancak bugün çoğunluğu bu işle meşgul
değildir.
Ataları, Oğuz boylarından Ağaçeriler'dir.
Timur Türkistan ve Horasan'ı egemenliği altına alınca, yurtlarını terk etmek
zorunda kalan Ağaçeriler'in bir bölümü İran'a, çoğunluğu da Anadolu'ya yerleşti.
Moğolların Anadolu'yu işgal etmesi üzerine, buraya gelmiş olan Ağaçeriler
bu kez Suriye ve Irak'a göç ettiler. Bunların bazısının, Timur'un ölümünden
sonra 1405 yeniden Anadolu'ya döndüğü ve sonradan Tahtacılar olarak
anıldığı kabul edilir.
Fatih Sultan Mehmed'in, İstanbul'un fethi sırasında
kullanılan gemilerin yapımı için,
Balıkesir'in Kaz Dağları'ndaki köylerden aydın muğla çine taraflarından Tahtacıları
getirdiği bilinir.
Tahtacıların yerleşim yerleri
Zamanla yerleşik yaşama geçmeye başlayan Tahtacılar günümüzde daha
çok Maraş, Adana, Mersin, Antalya, Akçeniş, Hızırkahya Denizli, Isparta,
Burdur, Muğla, Aydın, İzmir, Manisa, Balıkesir, Çanakkale, Çorum, Tokat
dolaylarında görülmektedir; sayıları milyon dolayındadır (2000)
Dil ve Din
İnançlarında ve yaşam biçimlerinde Şamanistliğe ilişkin kanıtlarla
Alevî- Bektaşi inanç ve töreleri iç içe geçmiştir.
Türk dilini ve Orta Asya'daki geleneklerini korumaya önem verirler.
Orta Asya'da kullanılan Türkçeye (Öz Türkçe) en yakın dili kullanan kavimdir.
Gelenek ve Görenekler
Orta Asya Türklerinin dili, örf ve geleneklerini bozulmadan sürdürebilen
sayılı oymaklardandır.
Tahtacılar oymak damgasını kutsal sayar.
Bu damganın kendilerini her türlü kötülükten koruyacağına inanırlar.
Ağaç işçiliğinde kadın - erkek birlikte çalışırlar.
Kadına çok değer verirler.
Cumhuriyetin ilanından sonra baskılar azalınca ağaç işçiliğinden vazgeçerek
ziraat, küçük esnaflık, memuriyet vb. işlere de başlamışlardır.
Azerbaycan ve İran şiileri ile zaza, kürt alevileri ve Bektaşiler arasında tanımlar,
ritüeller bakımdan birçok fark vardır.
Şiilerde eski İran dinlerinin etkisi,
Bektaşilerde ise caferilerin ve sunnilerin etkileri vardır.
Bu topluluklarda sonradan olma-devşirme alevilik anlayışı yoktur.
Alevi doğulur ve dedeler ocaktan gelir.
Balıkesir Tahtacı Türkmenleri: Balıkesir Kazdağları'nda ve Balıkesir ovası
Sosyal yasam
Kuzey ege'den başlayıp doğu toroslara kadar uzanan ege ve akdeniz kıyı
şeridinin iç kesimlerinde ormancılıkla geçinen ve hızla yerleşik hayata geçen
türkmen alevi topluluğudur tahtacilar.
Genellikle iktidar tarafından dileri inanç tarzlari ve gelenekleri yüzünden hor
görülmüşler ve dışlanmışlardır. Zaten tahtacılar da osmanlı boyunca devletten
uzak durup kendi içlerine dönük bir hayatı tercih etmişlerdir. Bu nedenle askere
gitmemek için çoğu kez acem veya kıpti (roman) olarak kendilerini nüfusa
kaydetirmişlerdir.
çepni aşireti ile alevilik ve türkmenlik dolayısıyla ortak noktaları olmakla
birlikte çepni aşiretinden oldukları iddiası gerçeklik taşımaz.
Osmanlı kayıtlarına 16. yüzyılda "Cemaat Tahtacıyan" olarak geçmişlerdir.
Bazı bilgilere göre Tahtacılar 11. yüzyılda Anadolu’ya göçen "Ağaçeri"’lerin
soyundan gelen bir topluluk. Tahtacılar çoğunlukla göçebelikten yerleşik
düzene geçmiş durumdalar.
Tahtacılar tarih boyunca bir çok batılı araştırmacının dikkatini çekmişlerdir.
Bu araştırmacıların dikkatini en çok Aleviliği uygulama biçimleri ve doğayla
olan ilişkileri çekmiştir.
Tahtacılar tarih boyunca hep doğayla iç içe yaşamışlardır.
Doğayı sevmek, onunla birlik olmak, onu yaşamın kaynağı olarak görmek.
Bununla beraber Tahtacılar doğal bitkilerden elde ettikleri ilaçlarla kendi
dertlerinin dermanını kendileri bulmuşlardır.
Yine Tahtacıların giyim kuşamları, el sanatları, yemek kültürleri ile büyük
bir kültürel zenginliğe sahipler. Örneğin desen desen halıları, yine büyük
kıl çadırlar. Bu çadırlar yağmur geçirmez. Kışın sıcak, yazın serinletici olurlar
Bütün bu özgünlüklerle beraber Alevi öğretisini uygulamaları, Alevi inancının
kadına verdiği özgürlüğü yaşamsallaştırmaları, tarih boyunca ve günümüzde
bütün Alevilerde olduğu gibi Tahtacılar için de bir aşağılanma konusu olmuşlardır.
Tahtacı kadını gerçek anlamıyla yiğit bir kadındır.
Zorlu göçebelik koşullarında işin en büyük kısmı Tahtacı kadınının omuzundadır.
Tahtacı kadını ana olarak fedakârdır, çocukların bakımı, klasik ev (çadır) işleri,
hayvanların bakımı ve hayvansal ürünlerin üretime dönüştürülmesi, bütün
bunları Tahtacı kadını gerçekleştiriyor.
Bunun yanı sıra dağ koşullarında oluşan yiğitlik ve özgürlük.
Yiğitliği iki anlamda kullanabiliriz. Hem fiziksel hem ruhsal yiğitlik.
Başta da belirttiğimiz gibi Tahtacılar Alevi toplumunun önemli bir öğesi
durumundadır.
Günümüzde her ne kadar yerleşik hayata geçip kendilerine Tahtacı
denilmesinden hoşlanmasalar da, Tahtacılar gerçek anlamıyla büyük bir
kültürel zenginliğe sahiptirler.
Bu zenginlikler salt Tahtacı Aleviler ve diğer Alevi topluluklar için değil,
bütün insanlık için bir değerdirler
kaynak..alevikonseyi. + Vikipedia
Burada belirtilen bilgilere ilave yada itiraz etmek isteyen dostlarımız
yorumlar bölümüne yazarlarsa dikkate alıp düzeltme yada ilave
![TÜRBELERİMİZ...[ahteri]](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjasZLpnDlJQtwLzJS2-RU68NdJrwbrsm8nd6RFwI79q5RXDCQd3Gy8QBcTYWRMxtcBGiHUCH_ViT1yfngsl_YNVCAALesCPOKkFcJ3GfMkJOhoFm_2I-yXoTesNaANDJVfvoIiETG39qWghEg95q4ZWZTGFTmymqvyhsa-FwqyRAwl3HOX3pcPPFKyM7U=s1006)
